3 نکته درباره غیبت ایران در رایگیری ضد روسیه
تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۹۳۳۵۸
عصرایران ؛ رضا غبیشاوی - ایران در رای گیری طرح محکومیت روسیه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، تصمیم گرفت به جای حضور و دادن رای موافق، مخالف یا ممتنع، غايب باشد و در نتیجه، هیچ رایی به نام ایران ثبت نشد.
طرح محکومیت اقدام روسیه در الحاق چهار منطقه اوکراین به خاک خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به رای گذاشته شد و با ۱۴۳ رای موافق، ۳۵ ممتنع و فقط ۵ مخالف تصویب شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نتیجه رای گیری قطعنامه محکومیت روسیه در الحاق 4 منطقه اوکراین به خاک خود - 143 رای موافق - 35 ممتنع و 5 رای مخالف - ایران تصمیم گرفت غیبت کند و در رای گیری شرکت نداشته باشد. 2- چرا ایران تصمیم گرفت برخلاف قبل که در طرح های ضد روسیه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، رای ممتنع میداد این بار قید حضور در مذاکرات مربوط به طرح و رای گیری را بزند و غایب بودن را انتخاب کند؟ چند حدس و گمان میتوان مطرح کرد.
اول: ایران نمی توانست درباره موضوع طرح، رای ممتنع بدهد زیرا طرح درباره احترام به تمامیت ارضی کشورها، احترام به مرزهای بین المللی کشورها، محکومیت تغییر مرزهای بین المللی از راه اعمال زور، محکومیت نقض قوانین و مقررات و چارچوب های بین المللی در زمینه مرزهای بین المللی کشورها و حاکمیت دولت ها بر سرزمین های خود است.
اینها از جمله مواردی است که دستگاه دیپلماسی ایران همیشه به عنوان اصول و مبانی فعالیت خود به آنها اشاره میکند. در نتیجه اگر نماینده ایران در این باره رای ممتنع میداد با نوعی دوگانگی و تضاد روبه رو میشد. البته همیشه باب توجیه باز است و به راحتی می توان با چند برچسب یا بازی با کلمات، بهانه آورد و مثلا گفت قدرت های استکباری به دنبال سوء استفاده بودند و ... .
دوم. شاید هماهنگی ها و روابط تهران – مسکو در چند ماه اخیر ارتقا یافته و ایران نمی خواهد در جبهه مقابل روسیه باشد ولو در حد یک رای ممتنع.
در نتیجه تصمیم گرفت قید حضور در رای گیری را بزند و غایب بودن را انتخاب کند. ایران قطعا نمی توانست در کنار سوریه، بلاروس، کره شمالی و نیکاراگوئه، به حامی بی چون و چرای روسیه تبدیل شود و منافع روسیه را تنها معیار اصلی رای دادن خود در نظر بگیرد چون هم به لحاظ موضع گیری قبلا گفته بود خط میانه و بی طرفی را در جنگ روسیه علیه اوکراین دنبال می کند گرچه جنگ را محکوم می کند اما علیه روسیه، انتقادی مطرح نمی شود و هم، چنین رویه ای از سوی افکار عمومی داخلی در ایران، با انتقاد روبه رو می شود و با اصول سیاست خارجی ایران نیز در تضاد کامل است. تابلوی نتیجه رای گیری طرح محکومیت اقدام روسیه در الحاق 4 منطقه اوکراین به خاک خود - مجمع عمومی سازمان ملل متحد
اما چرا ایران به چنین طرحی رای مثبت نداد؟ به دلیل اینکه نمی خواهد در مقابل روسیه قرار بگیرد حتی اگر متن طرح راقبول داشته باشد و از تایید و حمایت از اقدام روسیه در الحاق 4 منطقه اوکراین به خاک خود خودداری کند اما به طور علنی هم این مخالفت را اعلام نکند. 3- غیبت ایران در یک رای گیری مهم مجمع عمومی سازمان ملل متحد در چند سال اخیر، اتفاق بیسابقه یا حداقل کم سابقهای است. از زمان حمله روسیه به اوکراین در 5 اسفند 1400 تاکنون 4 قطعنامه علیه روسیه در مجمع عمومی سازمان ملل مطرح شد و همه آنها نیز علیه مسکو تصویب شدند. در قطعنامه های قبلی، ایران ممتنع رای داد و در چهارمین قطعنامه در کمال شگفتی شاهد تصمیم ایران برای غیبت هستیم. غیبت هنگام رای گیری مهم در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اتفاق جدیدی است که در عرصه فعالیت دیپلماسی ایران ثبت می شود. این یک عقب نشینی و یک گام به عقب برای دیپلماسی فعال و تاثیرگذار است. تصمیم به غیبت نشانه خوبی از دستگاه سیاست خارجی ایران نیست. این در حالی است که ایران یک کشور مهم در جهان است و دیپلماسی فعال و تاثیرگذاری را دنبال می کند. از این رو انتظار میرود رفتار نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد با این جایگاه، همسویی داشته باشد.
منبع: عصر ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۹۳۳۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
لاوروف: غرب و اوکراین برای مذاکره جدی آماده نیستند
به گزارش «تابناک» به نقل از اسپوتنیک، وزیر خارجه روسیه در مصاحبه با شبکه تلویزیونی ATV بوسنی با بیان اینکه در حال حاضر هیچکس برای یک مذاکره صلح جدی و واقعی با ما اعلام آمادگی نکرده است، اظهار کرد: بر اساس اظهار نظرهایی که از رهبران اوکراین، ایالات متحده و کشورهای اروپایی و سیاستمداران این کشورها شنیده میشود، هیچ یک از آنها برای گفت وگوی جدی آماده نیستند.
لاوروف در ادامه افزود: غرب تلاش میکند به هر طریق ممکن با استفاده از ابزارهای دروغپراکنی، باجخواهی یا با دادن قولهای واهی، حداکثر تعداد ممکن از کشورهای در حال توسعه و کشورهای جنوب جهانی را به کنفرانس سوئیس بکشاند.
وزیر خارجه روسیه در بخش دیگری از این مصاحبه به انتخابات آتی ریاست جمهوری آمریکا اشاره و تاکید کرد که برای مسکو بین رئیس جمهور دموکرات یا جمهوریخواه تفاوتی وجود ندارد چرا که هر دو حزب در ایالات متحده، روسیه را دشمن خود میدانند و فارغ از اینکه رئیس جمهور این کشور از کدام حزب انتخاب شود، سعی خواهد کرد مسکو را شکست دهد.
وزیر خارجه روسیه در ادامه افزود: اینکه ما باید از سوی مقامهای آمریکایی یک دشمن محسوب شویم یا یک رقیب به حساب بیاییم، نکته ظریفی است اما در هر صورت هدف واشنگتن، شکست استراتژیک روسیه است.
گفتنی است، ایگنازیو کاسیس وزیر خارجه سوئیس پیشتر در مجمع عمومی سازمان ملل، گفت: بنا به درخواست اوکراین، ما قصد داریم تا تابستان کنفرانسی در سطح عالی درباره صلح در اوکراین ترتیب دهیم تا برای رسیدن به هدف مشترکمان با هم همکاری کنیم.
وی افزود: طرح صلح زلنسکی احیای تمامیت ارضی اوکراین، خروج تمامی نیروهای روسیه، حفاظت از منابع غذایی و انرژی، ایمنی هستهای و آزادی تمامی اسیران جنگی را در نظر گرفته است.
همچنین دیمیترو کولبا وزیر خارجه اوکراین نیز در مجمع عمومی سازمان ملل، گفت: اگر همه ما یک موضع اصولی داشته باشیم و با هم عمل کنیم، روسیه نمیتواند صدای اکثریت جهانی را نادیده بگیرد و فرمول صلح زلنسکی دقیقاً نشان دهنده چنین فرصتی است.
واسیلی نبنزیا سفیر و نماینده دائم روسیه در سازمان ملل هم در اظهاراتی در این باره، افزود: نباید زمان را برای طرحهای بیهوده اوکراین و برای مذاکره بر اساس فرمول صلح زلنسکی تلف کرد.
سفیر مسکو در سازمان ملل گفت: این طرح فقط یک اولتیماتوم به روسیه و تلاش برای جذب هرچه بیشتر کشورها به جلسات بی پایان در مورد این پروژه خیالی است.